Sav novac od ikona koje se celivaju u crkvama, poznat pod imenom korvana (od grčke reči korvan – prilog crkvi), ide u džepove sveštenika hramova, osim ako oni ne odluče da se te pri nadležnosti odreknu za bogomolju u kojoj služe ili neku koja je, recimo, u izgradnji, rečeno nam je u Patrijaršiji SPC u Beogradu.
U lozničkom kraju, godinama, desetak sveštenika je taj novac davalo za izgradnju hrama na Lagatoru, nekadašnjem imanju Vuka Karadžića, ali je, pre godinu dana, polovina od njih zatražila novac za sebe, što im je uslišeno, „jer je to njihovo pravo“, kako su na njihovu molbu odgovorili iz Eparhije šabačke SPC“.Jedno vreme i sveštenici Sabornog hrama u Šapcu odrekli su se tog novca, kako bi pomogli važnje radove u toj bogomolji, a posle su nastavili da je uzimaju.
Mada je značenje reči korvana da je prilog crkvi, praksa je, odavno, da taj novac uzimaju sveštenici za sebe, kako bi poboljšali svoj standard.U većim sredinama ti prilozi su veći, a u malim sveštenici od toga ne vide neku posebnu vajdu tokom čitavog službovanja. Tamo gde je naglašeno da je prilog za neke crkvene potrebe, rad bogoslovija, izgradnja hramova novac se ubacuje u posebne kutije i sveštenici tu nemaju ništa za sebe.
Pre izvesnog vremena jedan loznički sveštenik je uhvaćen, zahvaljujući video nadzoru, kako uzima pare sa ikona, kad je sam u hramu, kako bi uzeo za sebe više pre podele među kolegama.Kolege su zahtevale glasanjem 10 prema 0 da mora da ide iz tog hrama.Episkop Lavrentije, ipak, bio je milostiv, pa mu je dao parohiju u Šapcu, odakle je otišao u penziju, bez obzira što je pdrivao i ekonomsku osnovu Eparhije šabačke tako što je meštanima Banje Koviljače odvratio da pokloni kuću toj eparhiji, već drugoj čiji je episkop, u međuvremenu, ražalovan.
Bahatom svešteniku, poznatom i po potkazivanju kolega, nedavno je, zbog ekscesa, zabranjeno služenje u susednoj, a nekad istoj, eparhiji valjevskoj, što ga, uoči Sabora SPC, nije sprečilo, kao i brojne seksualne afere, da se drvljem i kamenjem, sa šačicom istomišljenika, obruši na vladiku Lavrentija, jednog od najuglednijih arhijereja SPC i njegove najbliže saradnike, na način koji je ispod svakog i ljudskog i sveštemičkog dostojanstva.
Episkopu Lavrentiju, poznatom po milostivom odnosu i prema onima koji su, u najmanju ruku, nekorektni prema njemu, ne pada na pamet da ga kazni, pa ni da ukori.
Česte svađe među popovima su zbog te nesrećne korvane, koja je veća što pop ima bolju parohiju, čime se javlja samo veći jaz među sveštenicima, što šteti Crkvi i njenom ugledu.Za vernike i najveći deo sveštenstva ovo je utoliko veća nepravda koju takvi čine prema episkopu Lavrentiju, „koji sav svoj prihod daje za zadužbine, koje neće poneti sa sobom u grob“, dok njegovi oponetni, čiju popovsku torbu ne može da napuni ni on ni verujući narod brinu samo o sebi.
V.Mitrić Novosti
