U izjavi za medije povodom položaja zastave Republike Srbije tokom izložbe „Arheologija SKC-a“ Ana Brnabić je navela da je uslov za ulazak bio da svaki posetilac o istu obriše noge.
Nismo tačno sigurni na koji način se „prilikom ulaska“ brišu noge o zastavu koja se nalazi u prostoru i to uza zid. Ono u šta jesmo sigurni jeste da je ona bila deo izložbe „Arheologija SKC-a“ tokom koje su bili izloženi predmeti iz podruma SKC-a (otud simboličan naziv „arheologija“) i to na onaj način na koji su u njemu i pronađeni.
To znači da je zastava sa slike kojom mašu u medijima Ana Brnabić i v.d. direktora Slavoljub Veselinović pronađena „izgužvana, isprljana“, pritom obavijena oko uređaja sa priložene slike. Zastava je Upravi SKC-a služila kao omot. Zastava kao ambalaža, bačena.
Ovo je tipičan simbolički prikaz odnosa vlasti, pa tako i svih onih na čelu državnih ustanova, prema sopstvenoj zemlji i njenim građanima čemu smo imali nebrojeno prilika da svedočimo: pad nadstrešnice na železničkoj stanici u Novom Sadu, kršenje prava radnika, nelegitimni izbori i izborne krađe, medijski mrak, eksploatacija litijuma u dolini Jadra, iskopavanje na Homolju, manje od 1% ulaganja u kulturu, stanje obrazovnog sistema, a sve to je kulminiralo korišćenjem zvučnog topa na protestu 15. marta.
