Vuk Stefanović Karadžić
Najcrveniji ban
“Solaris”, Novi Sad 2016.
U podnaslovu ove zbirke pesama zabeleženo je da je ona II deo Osobitih pjesama i poskočica”, što znači: istovremeno i preteča i nastavak popularnog Crvenog bana(iz 1978).
Reč je, dakle, o erotskim “bezobraznim” fantazmagorijama u stihu, često obogaćenim fotografijama, crtežima I sličnim vizuelnim materijalom.
Čitalac se smeje od srca jer njihov humor je neporeciv, međutim, čitaocu se raspaljuje mašta jer ga i pozivaju da se istinski uključi u tajni neobični, bizarni svet.
Čuvena bajka o mama-kozi i njenih sedam jarića skriva se iza svake stranice Najcrvenijeg bana, mada ne čudi toliko što se na kraju ne pojavljuje lovac Luka nego što najpametnije, sedmo jare (koje je preživelo vučji masakr, da bi mami i lovcu pomoglo da spasu ostalih šest jarića!)ovde kao da i ne postoji.
Osim ako i njega nije već na početku pojeo VUK u liku jednog savremenog srpskog pisca,čije se arhiepiskopsko ime nekoliko puta pominje kao moguć itrag?!
Lidija Ćirić
