Naprednjačkim poduhvatima, bez ikakvog urbanističkog i saobraćajno-infrastukturnog plana, Novi Beograd se pretvara u betoniranu košnicu. Odluka Sekretarijata za urbanizam i građevinske poslove da se investitoru dozvoli da „žive zazida“ stanare zgrada u okolini placa u Bloku 4 , na kojem je planirana izgradnja hotela i poslovnog kompleksa, bez presedana je u urbanističkoj praksi.
Pored ovoga, gradske vlasti najavljuju i izmeštanje tramvajskog depoa iz bloka 66 na novu lokaciju, kako bi na „oslobođenom“ zemljištu ponovo nicali neboderi naprednjačkog stila. Iz dosadašnjeg iskustva znamo da pomenuto zemljšte od 22 hektara neće biti iskorišćeno za izgradnju pozorišta, fakulteta ili parka.
Ovakav način upravljanja jedinim preostalim resursom – gradskim građevinskim zemljištem, samo da bi se privatnim invastitorima bliskim SNS obezbedila velika zarada, u potpunosti će urušiti normalan život na Novom Beogradu. Betoniranje zelenih površina i prekomerna izgradnja, koju ne prati izgradnja komunalne i saobraćajne infrastrukture najveći su problem najmnogoljudnije beogradske opštine. Predviđenim rušenjem Starog tramvajskog mosta i premeštanjem autobuske stanice, funkcionisanje gradskog saobraćaja još se dodatno komplikuje. Prenaseljenost, veća zagađenost i manjak parking mesta itekako ometaju život stanovnika Novog Beograda.
Uprkos priči o ubrzanom razvoju grada, zaslađenoj poznatim naprednjačkim receptom 3 u 1 (izmeštanje tramvajskog depoa, Starog mosta i autobuske stanice), Novobeograđani se s pravom pitaju kako će, nakon svih ovih izmena, funkcionisati gradski saobraćaj i kako će se odvjati normalan život. Ima li vlast smisleno rešenje ili će, bajkama o letećim automobilima i taksijima, pokušati da zašećeri gorku realnost, u kojoj se betoniranje i divlja gradnja uveliko nastavljaju, bez uspostavljanja saobraćajne infrastrukture, sa gužvama i kolapsom gradskog saobraćaja?!
