Pre 5 godina na današnji dan upokojio se Shimonah Jovan Hilandarac, najstariji monah na Svetoj Gori, u 104. godini života, na metohu manastira Hilandara Milo Arsenica (Kakovo).
Otac Jovan (Vitomir Radojičić) rođen je 1908. u Umčarima kod Grocke. Od najranije mladosti je bio ispunjen verom Hristovom i duhom svetosavskog rodoljublja. Nakon okupacije Srbije 1941. godine Vita Radojičić pristupa Srbskom dobrovoljačkom korpusu.
Krajem Drugog svetskog rata emigrirao je prvo u Italiju, zatim u Nemačku, da bi se konačno nastanio u Engleskoj. Godinama je posećivao i pomagao manastir Hilandar, a po smrti svoje supruge u njemu se i zamonašio.
O. Jovan (Radojičić) pripada značajanoj grupi hilandarskih monaha koji su iz emigracije pridošli u manastir kako bi ojačali bratstvo. U periodu nakon Drugog svetskog rata, kao i na celoj Svetoj Gori, došlo je do opadanja broja monaha. U Hilandaru je bilo svega nekoliko staraca i postojala je opasnost da manastir potpadne pod administrativnu upravu Sveštene opštine Svete Gore. Na apel koji je, među ostalima, uputio i Sveti vladika Nikolaj Velimirović, odazavali se uz o. Jovana i drugi pripadnici srpske emigracije: Milan Mišulić (o. Mitrofan), Brana Jovanović (o. Agaton), Krsta Andrić (o. Simeon), Bogdan Stekić (o. Justin).
Od dolaska u Hilandar otac Jovan je obavljao poslušanje baštovana, a njegov molitveni i bogougodni život nalikovao je predivnom miomirisnom cvetu u Vrtu Majke Božije. Kao plod njegovog bogonadahnutog truda nastale su bašte i povrćnjaci u Hilandaru, Kareji i metohu Milo Arsenica.
Tokom Vaskršnjeg posta 2007. godine primio je zavet Velike monaške shime. U smirenju i poslušanju, pišući i radeći do samog kraja ovozemnog života, o. Jovan se tiho pripremao za Carsko Nebesko.
Otac Jovan Hilandarac je bio i dobar poznavalac srpskog pesništva, a i sam je bio pesnik i pisac. Napisao je nekoliko knjiga, od kojih je najpoznatija ona pod naslovom „Tuđinče“. U njoj, u četiri toma, nastoji da sačuva sjaj ljudske čestitosti i lepote koju je doživeo među svojima kao dete i kao vojnik. U Hilandaru je bio omiljen, i među monasima i među posetiocima. Svi koji su ga bar jednom susreli pamtiće ga kao duhovitog, vedrog i oštroumnog monaha i starca, ispunjenog ljubavlju.
Izvor: Prijatelji manastira Hilandara, Fotografije Saša Žutić
